Governator styður McCain - lykilhlutverk Giuliani

Það er að verða nokkuð ljóst að John McCain verður frambjóðandi repúblikana í forsetakosningunum í nóvember. Stuðningur Arnold Schwarzenegger, ríkisstjóra í Kaliforníu, er mikils virði fyrir hann og færir honum án nokkurs vafa fylkið á silfurfati. Stuðningur Rudy Giuliani færir honum New York og New Jersey. Það blasir því við að baráttan verður nær engin orðin hjá repúblikunum eftir ofur-þriðjudag.

Það er mikilvægt fyrir McCain að hafa fengið stuðning Schwarzenegger. Með því hlýtur hann um leið stuðning stjörnuljómans í Hollywood sem hefur verið á bakvið ríkisstjórann í gegnum leik- og stjórnmálaferil. Enginn efast um hvernig landið liggur í fylkinu á þriðjudag. Í dag fékk McCain reyndar fleiri bandamenn og það úr suðrinu; Rick Perry, ríkisstjóri í Texas, eftirmaður George W. Bush á ríkisstjórastóli, og báðir þingmenn flokksins í öldungadeildinni frá Georgíu lýstu yfir stuðningi við hann. Það fer því ekki framhjá neinum hvernig landið liggur - McCain er byrjaður að fá mikilvægan kjarnastuðning, enda eðlilegt þegar ljóst er í raun orðið hver frambjóðandi flokksins verður.

Það hefur löngum verið sagt að John McCain hafi ekki stuðning flokkskjarnans. Ljóst er að hann hefur náð langleiðinni að útnefningunni á eigin vegum. Það er vissulega rétt. Hann reis úr glataðri stöðu og átti sér endurkomu og er eðlilega kallaður comeback kid, þrátt fyrir að vera á áttræðisaldri. Endurkoma hans er stórmerkileg og verður áhugavert að skrifa um hana að loknum kosningunum, hvort sem hann verði forseti Bandaríkjanna eður ei. Hann hefur skrifað merkilegan kafla í forkosningasögunni sama hvernig fer. Það eru stórmerkileg tíðindi að maður á þessum aldri eigi raunhæfa möguleika á valdamesta embætti heims. Það hefði enginn spáð honum því eftir tapið fyrir Bush árið 2000 að hann yrði frambjóðandi flokksins á eftir honum.

Roberta McCain, móðir frambjóðandans, hefur verið ein helsta stjarnan í stuðningssveit hans, eins og ég benti á í pistli mínum í síðustu viku. Hún talaði afdráttarlaust um það fyrir rúmri viku að stuðningur flokkskjarnans við son sinn hefði aldrei verið til staðar, hefði vantað í forsetakosningunum 2000 og væri ekki sjáanlegur, en hann yrði í sjónmáli tæki hann Flórída. Það reyndust orð að sönnu. Það blasir reyndar við að stuðningur Mel Martinez og Charlie Crist hafi fært McCain endanlega sigurinn í Flórída. Eins og staðan er orðin núna má þó búast við að McCain fái stuðning víða innan úr kjarnanum, nú þegar að útnefningin er í sjónmáli.

Nú þegar að Rudy Giuliani hefur dregið framboð sitt til baka og stutt McCain blasir við að hann mun leika lykilhlutverk í herbúðum hans. Ekki aðeins kom hann fram með McCain í gær og lýsti yfir stuðningi við hann á blaðamannafundi í forsetabókasafni Ronalds Reagans í Simi-dal í Kaliforníu heldur hefur hann verið á ferð með McCain í dag um Kaliforníu og var við hlið þeirra er Schwarzenegger lýsti yfir stuðningi sínum. Á morgun munu McCain og Giuliani koma fram saman í kvöldþætti Jay Leno í Burbank í Kaliforníu, sem sýnir mjög vel að Giuliani mun vera öflugur við hlið frambjóðandans og eðlilegt að velta því fyrir sér hvort hann sé ráðherraefni í mögulegri stjórn hans.

Það sem er ekki vitað nú er hver keppinautur John McCain um forsetaembættið verði. Hörð barátta er framundan næstu vikurnar í einvíginu milli Hillary Rodham Clinton og Barack Obama. Svo mikil er harkan þar að talað er um slag upp á hvern þingfulltrúa fram á vorið. Það gæti vissulega farið svo að McCain gæti slappað af í nokkrar vikur meðan að slagur þeirra klárast, en mun líklegra er þó að spurt verði að því hvernig ofur-þriðjudagur fari og byrinn fylgi aðeins öðru þeirra úr þeirri baráttu víðsvegar um landið.

Schwarzenegger styður McCain

Hryðjuverkaleiðtogi drepinn - hvar er Bin Laden?

Þá er búið að drepa háttsettan al-Qaeda leiðtoga við landamæri Pakistans og Afganistans. Eins og svo margir leiðtoga þessa hryðjuverkahóps hafði hann farið huldu höfði mjög lengi og var svo óþekktur að engin almennileg mynd er til af honum, aðeins þessi svarthvíta mynd sem virðist jafn óskýr og hver maðurinn hafi eiginlega verið.

Það hefur verið leitað lengi að Osama Bin Laden. Hann hefur hvílt sem skuggi yfir forsetaferli George W. Bush. Nú þegar að líður að því að Bush fari úr Hvíta húsinu er óneitanlega spurt hvort að hann muni nást áður en að nýr forseti er kjörinn og tekur við. Ekki virðist miklar líkur vera til þess. Hann hefur þó minnt á sig reglulega síðustu árin og margir segja að myndband með honum á elleftu stundu kosningabaráttunnar 2004 hafi tryggt endurkjör Bush.

Pakistan hefur verið eitt helsta skjól hryðjuverkamanna á valdaferli Pervez Musharraf og flestir telja að Osama Bin Laden leynist þar. Landið er markað af hryðjuverkum og ógnum á alla bóga. Það hefur verið merkilega lítið talað um Bin Laden í bandarísku forsetakosningunum. Það breytist þó ætli hann sér að leika hlutverk á lokaspretti baráttunnar, en kannski hefur hann ekki talað enn af neinum þunga þar, þar sem að Bush er á útleið. Baráttan gegn honum fer þó ekki eftir forsetaefnum og allir virðast vilja ná honum.

Það hafa nokkur lítil peð á taflborði liðssveitar Bin Laden verið drepnir eða handsamaðir. Vonandi mun sá dagur renna upp fyrr en síðar að Bin Laden sjálfur náist. Sá um daginn að sonur hans var að biðla til föðurins um að hætta þráhyggju sinni. Sú skoðun ómar um heimsbyggðina held ég.

Háttsettur al-Qadaliði drepinn

Gefið í skyn að Ólafur F. sé flughræddur

Mér finnst það svolítið kostulegt að búið sé að koma á flot þeirri kjaftasögu að Ólafur F. Magnússon, borgarstjóri, hafi ekki farið á fund norrænna borgarstjóra vegna þess að hann sé kannski flughræddur. Það virðist vera að kjaftasögurnar og orðrómurinn um hitt og þetta hvað varðar Ólaf F. sé ekki beinlínis að minnka.

Það hefur verið sagt svo mikið að það er kannski erfitt að toppa það, en þessi saga er aðallega fyndin. Fannst það rétt hjá borgarstjóranum að sinna sínum verkum heima í stað þess að fara. Staðan er bara þannig að nýr borgarstjóri þarf mun frekar að vera sýnilegur borgarbúum í verkum en starfsfélögum hans á erlendri grundu.

Það hefur ekki vantað pælingarnar um þá ákvörðun Ólafs F. að sitja heima. Ein þeirra var sú að hefði meirihlutinn fallið. Það er í meira lagi fyndin kenning, enda stendur fundurinn frá deginum í dag til föstudags. Næsti borgarstjórnarfundur er ekki fyrr en á þriðjudag.

John Edwards dregur framboð sitt til baka

Það kemur engum að óvörum að John Edwards hafi ákveðið að draga framboð sitt til embættis forseta Bandaríkjanna til baka. Hann varð undir, nær allt frá upphafi, í harðri baráttu fyrstu konunnar og fyrsta blökkumannsins sem eiga raunhæfa möguleika á forsetaembættinu, gat ekki komist upp á milli þeirra og náði aldrei flugi í forkosningabaráttu demókrata. Það verður áhugavert að sjá hvort hann muni styðja Obama eða Hillary - hann gæti orðið örlagavaldur í þessari baráttu með því.

Þegar að John Edwards gaf kost á sér í desember 2006 kom það engum að óvörum; hann hafði jú verið ein skærasta stjarna forkosningaferlisins árið 2004 og varð varaforsetaefni John Kerry í kosningunum. Hann náði þó aldrei að byggja undir framboðið sem trúverðugt að þessu sinni og stóð og féll með forkosningunum í Iowa í byrjun mánaðarins, þar sem hann varð í öðru sætinu, og í Suður-Karólínu, sínu gamla heimafylki, þar sem hann náði ekki hljómgrunni, en hann hafði sigrað hið síðarnefnda árið 2004 og náði alvöru sess sem frambjóðandi í hinu fyrrnefnda.

Segja má að Edwards hafi fengið skellinn mikla fyrir hálfum mánuði þegar að John Kerry lýsti yfir stuðningi við Barack Obama og gekk framhjá varaforsetaefni sínu fyrir fjórum árum. Lífseigar sögur hafa þó verið um að Kerry hafi séð eftir valinu og þeir hafi ekki átt samleið, haft ólíkar skoðanir á mörgum málum og ekki náð flugi saman. Það hafi jafnvel skipt sköpum er yfir lauk að framboðið náði ekki að stilla saman strengi sína vel. Með yfirlýsingu Kerry var þessu lokið og útreið Edwards í Suður-Karólínu gekk endanlega frá framboðinu. Hann bar sig vel og sagðist þá berjast fram að ofur-þriðjudegi en það voru hreinir draumórar.

Nú er það endanlega staðfest að forkosningaferli demókrata er algjört einvígi Barack Obama og Hillary Rodham Clinton. Það hefur þó verið ljóst vikum saman að svo myndi fara. Nú verður áhugavert að sjá slaginn sem átök þeirra tveggja. Allir spyrja sig að því hvað Edwards geri. Stuðningur hans getur skipt sköpum í þeim jafna slag sem framundan er innan flokksins, þar sem margt bendir til að þessu ljúki með hreinni talningu upp á hvern þingfulltrúa á þingið í Denver.

Fáir búast við því að Edwards verði varaforsetaefni í kosningunum, þó ekki sé rétt að útiloka það. Líklegra er þó að Hillary gæti hugsað sér að hafa hann sér við hlið, en Obama mun horfa í aðrar áttir. Tekið var eftir því að Hillary og Edwards áttu fund sín á milli baksviðs eftir kappræðurnar í Suður-Karólínu. Umræðuefnið er ekki vitað, en mörgum grunaði þó hvað var rætt. Lífseig hefur verið sagan um að Obama vilji fá stuðning hans.

Edwards er kannski úr sögunni sem forsetaefni en áhrif hans gætu orðið nokkur er yfir lýkur, sérstaklega ef hann styður opinberlega annan frambjóðandann fyrir ofur-þriðjudag.

Edwards hættur

John McCain færist nær útnefningu repúblikana

John McCain fór langleiðina með að tryggja sér útnefningu repúblikana í forsetakosningunum í nóvember með sigrinum í sólskinsfylkinu Flórída í gær. Á áttræðisaldri hefur honum tekist að eiga stórmerkilega pólitíska endurkomu, sigrast á vondri stöðu lengi vel síðasta árs þegar að hann hafði lítið fylgi í könnunum, mistókst að safna digrum sjóðum peninga og missti reynt starfsfólk sem taldi hann ekki eiga möguleika.

Það mun styrkja hann mjög í sessi að fá stuðning Rudy Giuliani, fyrrum borgarstjóra í New York, síðar í dag. CNN fullyrti um leið og kjörstaðir lokuðu og ósigur Giuliani var staðfestur í Flórída að hann myndi draga framboð sitt til baka og styðja McCain - viðræður hefðu staðið milli framboðanna um að tilkynna þetta í Kaliforníu í dag. Þeir hafa verið að berjast um sama fylgið og því er mikilvægt fyrir McCain að fá svo góðan stuðning. Með þessu er nokkuð öruggt að hann mun vinna nokkuð afgerandi bæði í New York og New Jersey og fær stuðning á öðrum stöðum þar sem stefndi í jafnan slag við Mitt Romney.

Eina von Mitt Romney úr þessu er ef að Mike Huckabee myndi draga framboð sitt til baka eða að hann geti náð oddastöðu í lykilfylkjum á ofur-þriðjudegi. Huckabee er að takast á við Romney um sama fylgið í flokkslitrófínu og það dregur máttinn úr Romney að þetta verður á pappírnum ekki enn orðinn tveggja manna slagur í næstu viku. Það er þó borin von að svo fari. Romney þurfti að eiga sólskinssigur í Flórída til að ná að snúa lukkuhjólinu við. Úr þessu ræðst þetta á stærstu fylkjunum í næstu viku þar sem McCain mun að öllu óbreyttu raka að sér þingfulltrúum og tryggja stöðu sína enn í sessi.

Það má vel vera að Mitt Romney muni verða í slagnum fram eftir febrúarmánuði, en hann þarf meiriháttar bylgju stuðnings úr þessu til að stöðva John McCain og ná útnefningunni. Það má fullyrða nokkuð afgerandi að eftir ofur-þriðjudaginn muni McCain ná þeim sess í huga flestallra sem fylgjast með bandarískum stjórnmálum. Virtir flokksmenn hafa verið að lýsa yfir stuðningi við McCain og öllum er ljóst að hann tryggði sér í raun sigurinn í Flórída með stuðningi Crist og Martinez, sem hafa sterka stöðu í fylkinu. Örlög Giuliani voru líka endanlega ráðin með því.

Það eru aðeins fjórir eftir með alvöru von á Hvíta húsinu; John McCain og Mitt Romney hjá repúblikunum, og Hillary Rodham Clinton og Barack Obama hjá demókrötum. Ofur-þriðjudagurinn er úr þessu sviðsljós þessara fjögurra. Óvissan hjá demókrötum verður meiri, en þar stefnir í allsherjar talningu upp á hvern þingfulltrúa, þó að ég telji að Hillary muni lenda í mestu prófrauninni en þá mun sjást hvort að stuðningur Ted Kennedy og Caroline Kennedy Schlossberg skipti yfir höfuð máli. Standi hún það af sér og nái góðum sigrum í lykilfylkjum fær hún útnefninguna.

Það stefnir í spennandi sprengidag og línur munu þá skýrast enn, þó ég telji að barátta repúblikana sé í raun búinn. John McCain hefur náð afgerandi forskoti í útnefningaferlinu og hann verður ekki stöðvaður úr þessu. Til þess hefur staða hans styrkst það mikið að Romney þarf að dæla út öllum heimsins peningum til að ná að stöðva bylgjuna. Eini sénsinn hans til þess er þó eftir viku.

McCain sigraði í Flórída

McCain sigrar - Giuliani styður McCain á morgun

John McCain hefur sigrað forkosningar repúblikana í Flórída. Sigurinn er mjög mikilvægur fyrir McCain - það verður erfitt að stöðva hann úr þessu. Forysta McCain í útnefningaferlinu hefur verið endanlega staðfest með þessum sigri og ef marka má kannanir fær hann góðan byr á ofur-þriðjudegi eftir viku, svo mikinn að hann mun fara langleiðina með að tryggja sér útnefningu flokksins.

Rudy Giuliani fékk skellinn mikla sem spáð var. Hann hlaut aðeins 16% og átti aldrei möguleika síðustu dagana á því að snúa við glataðri stöðu. Þetta var tapað fyrir um tíu dögum. Hann átti ekki roð við þeim frambjóðendum sem komu í sólskinsfylkið á bylgju stuðnings. Það er nú orðið endanlega ljóst að hann mun ekki vinna útnefningu flokksins, baráttan er töpuð og það er öllum ljóst að hann mun draga sig út úr baráttunni, væntanlega strax á morgun. Sögusagnir eru um að hann muni lýsa yfir stuðningi við John McCain í Kaliforníu á morgun.

Mike Huckabee varð fjórði, sjónarmun á eftir Giuliani. Hann bar sig vel í kvöld og talar um suðræna sigra í næstu viku. Vel má vera, en hann þurfti að sigra í Suður-Karólínu til að hafa alvöru stöðu, þá varð hann að sigra í suðrinu. Það er orðið of seint fyrir hann að snúa úr þeirri stöðu sem hann er í. Þetta er slagur McCain og Romney. Romney mun þurfa að reiða út alla heimsins peninga þó til að snúa þessu við. Örlög hans ráðast á ofur-þriðjudegi, þar sem hann þarf að ná að stöðva McCain til að eiga einhverja von.

Ég er handviss um það að þegar að saga þessarar forkosningabaráttu í einum mest spennandi forsetakosningum í síðari tíma stjórnmálasögu í Bandaríkjunum verður skrifuð muni Flórída verða talið stóra augnablikið í forkosningaslag repúblikana. Þá hafi John McCain tryggt sér útnefningu repúblikana í eitt skiptið fyrir öll. Með sigri í New Hampshire og Suður-Karólínu hafi hann náð áfangasigrum á þeirri leið en sólskinsfylkið fært honum útnefninguna.

Það er merkilegt að McCain, sem verður 72 ára í ágúst, sé kominn langleiðina að útnefningunni. Hann stefnir í að verða elsti maðurinn sem á möguleika á Hvíta húsinu, þrem árum eldri en Ronald Reagan var árið 1980 er hann var kjörinn forseti Bandaríkjanna. Það verður seint sagt að aldur skipti máli í þessum efnum. Kannski er það jákvætt og gott að þau skilaboð séu send út að stjórnmálamenn séu ekki búnir að vera um sjötugt.

-----

Hillary vann Flórída. Enginn slagur þar, en samt mikilvægur sigur fyrir hana, móralskur sigur á mikilvægu augnabliki í aðdraganda ofur-þriðjudags. Merkilegt að sjá sundurliðun úrslitanna; Obama hefur blökkumennina en nær ekki að taka hvíta og konur. Þarna er vandi Obama. Til að geta orðið sigursæll á ofur-þriðjudegi og náð útnefningunni þarf hann að fókusera á þessa hópa.

Það kannski fer svo að vinnufélagarnir í öldungadeildinni, góðvinirnir, Hillary og McCain verði þau sem berjist um Hvíta húsið í nóvember. Það verður heldur betur barátta um miðjuna.

Spenna í Flórída - Giuliani búinn að vera?

Það bendir flest til þess að forkosningar repúblikana í Flórída verði örlagaríkar fyrir frambjóðendur. John McCain og Mitt Romney, eru samkvæmt könnunum líklegastir til sigurs og berjast um forystusess í baráttunni um útnefninguna í forsetakosningunum í nóvember á meðan að Rudy Giuliani rær þar pólitískan lífróður sinn. Það er allavega ljóst að það skiptir máli hvernig fer, enda hlýtur sigurvegarinn alla þingfulltrúa fylkisins, tæplega sextíu að tölu.

John McCain hefur átt stórglæsilega endurkomu sem frambjóðandi á síðustu vikum, eftir að hafa verið talinn af fyrir nokkrum mánuðum. Sigrar hans í New Hampshire og Suður-Karólínu hafa fært honum byr í seglin. Sigur í Flórída nú myndi færa honum mjög sterka stöðu í ofur-þriðjudaginn eftir viku, þar sem kosið verður í rúmlega tuttugu fylkjum, en skv. könnunum hefur hann forskot í stærstu fylkjunum og hefur t.d. styrkst mjög á skömmum tíma í Kaliforníu. Sigri hann í dag verður því erfitt að stöðva hann.

Mitt Romney myndi með sigri í Flórída takast að stöðva sigurgöngu John McCain og hleypa meiri lífi í forkosningaferli flokksins. Það er að verða æ augljósara að baráttan er milli hans og McCain. Hinir frambjóðendurnir skipta æ minna máli og rétt eins og hjá demókrötum eru línurnar orðnar skýrar og munu eflaust skýrast mjög með útkomunni í Flórída, í aðdraga ofur-þriðjudagsins. Romney varð þó fyrir nokkru áfalli um helgina er McCain fékk stuðning öldungadeildarþingmannsins Mel Martinez og hins vinsæla ríkisstjóra fylkisins, Charlie Crist. Allir frambjóðendur höfðu reynt að fá stuðning Crist og McCain hefur minnt vel á í hvaða herbúðum ríkisstjórinn er.

Fyrir nokkrum mánuðum töldu flestir það öruggt mál að Rudy Giuliani myndi taka Flórída og það með sannfærandi hætti. Hann ákvað að leggja allt undir í fylkinu, sleppa fyrstu fylkjunum í forkosningaferlinu og stóla á að slagurinn yrði enn opinn þegar að Flórída kæmi og taka ofur-þriðjudaginn í kjölfarið á bylgju stuðnings þaðan. Þessi áætlun var frá upphafi talin vægast sagt djörf. Nú er hún fokin út í veður og vind. Með þessu missti Giuliani máttinn og hefur veðrast upp sem frambjóðandi á aðeins nokkrum vikum. Hann var nær allt síðasta ár með mikið forskot á aðra frambjóðendur en er nú heillum horfinn.

Af því leiðir að léleg útkoma í Flórída bindur enda á framboð hans. Nýjustu kannanir sýna að Giuliani mælist með 13-16% fylgi og þriðji eða fjórði. Hann mun ekki þola svo lélegt fylgi og þó hann yrði þriðji tel ég hann búinn að vera. Hann verður að sigra í Flórída eða í versta falli verða annar til að halda haus sem frambjóðandi. Giuliani þarf að eiga pólitíska endurkomu í þessum forkosningaslag fyrir lok mánaðarins til að geta haldið velli. Það er ekki flóknara en það. Hann virðist vera að tapa stöðu sinni á heimavelli í New York og hefur misst flugið í öllum fylkjum.

Það hefur verið ljóst síðustu dagana að mjög er dregið af borgarstjóranum sem leiddi New York í gegnum hryðjuverkin fyrir sjö árum. Hann þarf á sigri að halda, ella er þessu lokið. Það virðist ekki umflúið fyrir hann að tapa þessum slag og þá má telja öruggt að hann pakki saman og hann gaf það í skyn í dag. Þetta verður spennandi nótt. Ætla að spá McCain sigri, eins og svo margir hafa gert. Með stuðning bæði Crist og Martinez getur varla öðruvísi verið en að hann taki þetta kjör.

Forkosningarnar í Flórída marka viss tímamót í ferlinu. Aldrei hefur Flórída skipt meira máli og sennilega mun ofur-þriðjudagur aldrei skipta meira máli heldur í forkosningaferli repúblikana, sem er hið opnasta í áratugi. Aldrei fyrr hefur slagurinn verið jafn spennandi og opinn. Þó eru línur að skýrast og ég tel blasa við að eftir þennan dag verði aðeins Romney og McCain með alvöru stöðu í að vinna útnefninguna. Þannig að hringurinn þrengist í þessum spennandi átökum - spennan vex og mun meira er lagt undir.

Allra augu verða því á þessum tveim frambjóðendum og Rudy Giuliani líka. Það virðist allt stefna í að litríkri kosningabaráttu hans ljúki í sólskinsfylkinu, fylkinu þar sem hann ætlaði að rísa upp sterkur í aðdraganda ofur-þriðjudags en mun væntanlega eiga lokaspil stjórnmálaferils síns. En um leið gleðjast hinir tveir sem munu eiga spennandi baráttu eftir viku, þó ég telji að McCain vinni útnefninguna taki hann Flórída. Hann mun fara á mikilli bylgju í ofur-þriðjudaginn með sigri allavega.

Framboð Giulianis á bláþræði

Skynsöm ákvörðun hjá borgarstjóranum

Mér finnst það skynsöm ákvörðun hjá Ólafi F. Magnússyni, borgarstjóra, að fara ekki á fund norrænna borgarstjóra, en hugsa þess í stað frekar um verkefnin í borginni, enda er hann aðeins nýlega tekinn við embætti og hefur í mörg horn að líta. Það hlýtur að teljast mikilvægt eftir atburði liðinnar viku að skapa festu og góðan vinnufrið hjá borginni. Næg verkefni blasa við borgarstjóranum. Þar þarf að taka á málum og leiða verkefni áfram.

Það blasir við öllum að ítalskt ástand er uppi hjá Reykjavíkurborg vegna atburða síðustu mánaða þar sem meirihlutar hafa komið og farið á skömmum tíma og stöðugleiki ekki til staðar. Það er mikilvægt að borgarstjórinn sinni verkum sínum heima við þær aðstæður og komi stöðu mála á rétt ról. Því er ekki óeðlilegt að aðrir fari til fundarhalda á erlendri grundu. Mér finnst það rétt áhersla hjá borgarstjóranum að marka þessi skilaboð, enda er staða mála á heimavelli með þeim hætti að hann þarf frekar að vera sýnilegur þar.

Það er vissulega mjög mikilvægt að þessi meirihluti haldi vel á verkum; klári REI-málið með sannfærandi hætti (það verður áhugavert að sjá skýrslu stýrihóps á fimmtudag) og komi lykilmálum sínum rétta leið. Þessi meirihluti verður ekki trúverðugur nema að hann verði afgerandi í verkum og komi á þeim stöðugleika sem þarf, til að hann nái að stýra málum rétta leið. Meirihlutinn tekur við völdum við erfiðar aðstæður, stjórnmálamenn úr öllum flokkum þurfa að ná trausti borgarbúa, enda tel ég að þeir hafi allir brugðist með einum eða öðrum hætti.

Þetta er nýtt ástand í borgarstjórn Reykjavíkur. Þó að jafnmargir borgarstjórar hafi setið á þessu kjörtímabili og hinu síðasta, þegar að R-listinn hafði þrjá borgarstjóra, er staðan önnur, enda engin dæmi um að meirihlutar falli í borginni, eins og svo oft hefur gerst í öðrum sveitarfélögum. Þar þurfa því stjórnvöld að ávinna sér traust og láta verkin tala. Finnst því borgarstjórinn taka rétta ákvörðun að vera heima á fyrstu embættisdögum sínum og vinna þau verk sem þar eru.

Borgarstjóri ætlar ekki á höfuðborgarráðstefnu

Gagnrýnin á Spaugstofuna verður of persónuleg

Finnst það nokkuð langt gengið í umræðunni um þátt Spaugstofunnar að ætla að blanda margfrægum þunglyndisveikindum Árna Tryggvasonar, leikara, og föður Arnar Árnasonar, í umræðuna eins og fram kemur í ósmekklegum tölvu- og SMS skeytum til spaugstofumanna, sem fjallað var um í Fréttablaðinu í dag. Þó að það séu ekki allir á eitt sáttir um þáttinn er þetta nokkuð langt gengið til að koma höggi á þá grínfélaga.

Það kom flestum að óvörum þegar að Árni upplýsti um veikindi sín í ævisögu sinni fyrir tæpum tveim áratugum, fjöldi fólks hafði aldrei heyrt af þeim. Hann hafði einfaldlega fengið að vera í friði með þessi mál og átti fullan rétt á því, enda hans persónulega mál, sem hann upplýsti sjálfur um. Þó að deilt sé á Spaugstofuna nú vegna annars máls er nokkuð langt gengið að blanda Árna í það og ætla að höggva í Örn vegna þess máls. Það er alveg heiðarlegt að skiptar skoðanir séu um gamansemi Spaugstofunnar og hafa bloggheimar logað vegna málsins síðustu dagana.

Það hafa allir skoðun á þessu máli, þetta hefur verið mál málanna. Sennilega er þetta einn umdeildasti þáttur Spaugstofunnar í mörg herrans ár. Þar sem veikindi af þessu tagi hafa verið í minni ætt þekki ég málið vel. Þetta er vandmeðfarið mál og virðast stundum önnur lögmál gilda um geðræn veikindi en önnur veikindi. Fordómarnir um þessi veikindi hafa verið margfrægir og virðast enn loða við. Það er leitt ef þeir sem eru ósáttir við þáttinn geti ekki gagnrýnt Spaugstofuna málefnalega, enda eru stóryrðin alveg óþörf.

Finnst það jákvætt að í fréttinni opnar Örn á að þeir biðji Ólaf F. afsökunar, get allavega ekki skilið orð hans öðruvísi. Hef aldrei trúað því að þeir hafi ætlað gagngert að vega að Ólafi F. persónulega, en hinsvegar fór þetta yfir strikið í þættinum og það var heiðarlegt að taka umræðuna um það, enda var ekki fjallað um veikindi Ólafs F. með nærgætnum hætti.

Vonandi hafa allir lært eitthvað á þessari umræðu, bæði hvað varðar hvernig höndla skal geðsjúkdóma og ekki síður vona ég að þeir spaugstofufélagar hafi áttað sig á því að það er ekki sama hvernig tekið er á umdeildum málum, þó gamansemin eigi þar að vera aðalstefið.

Persónuleg óvild á milli Hillary og Obama

Átökin á milli Barack Obama og Hillary Rodham Clinton um útnefningu demókrata í forsetakosningunum í nóvember er að verða sífellt persónulegri og harðskeyttari, nú þegar ljóst er að um einvígi þeirra er að ræða og John Edwards er úr leik. Óvildin er reyndar orðin svo mikil að þau heilsuðust ekki í þinghúsinu í gær er Bush forseti flutti síðustu stefnuræðu sína. Hillary heilsaði Ted Kennedy á meðan að Obama leit undan.

Um mikið er að tefla í forkosningum demókrata og mátti eiga von á að öllum brögðum yrði beitt þegar að liði á slaginn - þó hefur þetta farið lengra en svartsýnustu menn höfðu spáð. Minnir orðið nokkuð á skítkastið og áróðursmennskuna sem einkenndi slag Bush og McCain hjá repúblikunum árið 2000 - í þeim skilningi að þetta er vægðarlaus rimma þar sem ekkert er heilagt. Ekki aðeins hefur Obama tekist á við Hillary, heldur einnig Clinton forseta, og þar hafa þrumufleygar farið á milli. Svo virðist vera að skynsemin sé ekki beint með í för í demókrataslagnum.

Held að það megi fullyrða að ekki verða þau saman í framboði í nóvember fyrir demókrata hvort sem vinnur. Eftir allt sem á undan er gengið þessar vikurnar er óhugsandi að Hillary bjóði Obama varaforsetaútnefningu og Hillary mun ekki fara á framboðið með Obama, nái hann útnefningunni. Það er því ekki nema von að það sé viss kurr í demókrötum yfir því að sá frambjóðandinn sem tapar úr þessu fari í það mikla fýlu að hann dragi sína liðsheild út úr baráttunni og gæti með því auðveldað repúblikunum að halda Hvíta húsinu í fjögur ár. Ólgan þessa dagana er orðin svo harðskeytt að vonlítið er að sameiginlegt sögulegt framboð blökkumanns og konu verði niðurstaðan.

Þessi átök eru svo hatrömm að eðlilegt er að spyrja sig að því hvort að demókratar muni eftir allt saman auðvelda repúblikunum baráttuna, fari svo að McCain taki Flórída í dag, eins og flest bendir til, og raki saman fylgi á ofur-þriðjudegi, eins og sumir spá. McCain yrði frambjóðandi sem myndi sækja á miðjuna og baráttan við hann gæti orðið tvísýn fyrir demókrata, þó hann sé kominn á áttræðisaldurinn.

Verð þó að segja eins og er að mér finnst átök Hillary og Obama orðin nokkuð barnaleg. Ekki virðist mikil von til þess að þar verði fagmannlegra yfirbragð yfir átökunum. Það fer kannski að koma að því að þau spyrji sig að því hvort þessi hörðu átök og hin augljósa fýla sem er á milli þeirra skaði mest demókrata og vonir þeirra frekar en repúblikana.

Clinton og Obama þóttust ekki sjá hvort annað