Daryl Hannah verður Íslandsvinur

Samkvæmt fréttum er leikkonan Daryl Hannah nú við veiðar í Vatnsdalsá. Sennilega er hún þar með orðin Íslandsvinur, verða það annars ekki allar frægar stjörnur sem einu sinni koma til landsins, sama í hvaða tilgangi það er? Daryl Hannah er þekkt fyrir brokkgengan leikferil sinn undanfarna rúma tvo áratugi, en ekki síður fyrir að vera stóra ástin í lífi Johns F. Kennedys yngri, yngsta barns John F. Kennedy, 35. forseta Bandaríkjanna, sem var myrtur í Dallas árið 1963, og Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis.

JFK yngri, sem kvaddi föður sinn eftirminnilega á þriðja ári hinsta sinni með hermannakveðju við útför hans í Washington, var mikill kvennamaður alla tíð. Hann erfði hið gríska útlit móður sinnar og Bouvier-fjölskyldunnar og þótti einn myndarlegasti piparsveinn sinnar kynslóðar. Hann átti fleiri sambönd en tölu var á komandi í raun og svar sig í Kennedy-ættina en fræg ástarsambönd föður hans fyrir forsetaferilinn og á meðan að honum stóð voru goðsagnakennd eftir dauða hans og sennilega var samband hans við leikkonuna Marilyn Monroe þar einna frægast, en kynbomban söng afmælissönginn fyrir Kennedy er hann varð 45 ára árið 1962, skömmu áður en hún lést með sviplegum hætti.

JFK yngri sótti í faðm leikkvenna eins og faðirinn forðum. Ást ævi hans varð leikkonan Daryl Hannah, sem var jafngömul honum, fædd árið 1960, árið sem John F. Kennedy var kjörinn forseti Bandaríkjanna í einum tvísýnustu forsetakosningum bandarískrar stjórnmálasögu, þó ekki slái það út baráttuna hatrömmu um Flórída á aldamótaárinu á milli Bush og Gore, sem margir efast enn um hvor hafi unnið. Jackie Onassis varð æfareið yfir ráðahag sonarins og Hannah og lagðist mjög gegn honum með ráðum og dáð. Hún hafði sitt fram og áður en hún lést úr krabbameini árið 1994 hafði sonurinn lofað henni að gleyma Daryl. Samband þeirra varði opinberlega séð í fimm ár.

Daryl Hannah syrgði John mjög þegar að hann lést ásamt eiginkonu sinni og mágkonu í flugslysi í Massachusetts sumarið 1999 en hefur ekki talað mikið opinberlega um sambandið eftir að hann dó. Leikferill Daryl hefur eins og fyrr segir verið brokkgengur. Hæst reis hann sennilega með kvikmyndinni Splash en hún varð endanlega heimsfræg fyrir að leika hafmeyjuna Madison ekki síður en Tom Hanks sló þar einna fyrst almennilega í gegn, þó vissulega hafi hún verið í lykilmyndinni Blade Runner skömmu áður. Myndin er enn í dag frábær og er helst tengd við Hannah.

Ekki síður var túlkun hennar á Roxanne í samnefndri mynd árið 1987 góð, en þar var sagan af Cyrano de Bergerac endursögð á nútímann með bravúr. Steve Martin átti snilldartakta þar á móti Hannah. Hún lék framakonuna Dorian í Wall Street sama ár, á móti Michael Douglas, sem hlaut óskarinn fyrir túlkun sína á hinum últra-gráðuga Gordon Gekko, og Charlie Sheen, átti flotta takta sem Chelsea á móti Robert Redford í Legal Eagles á svipuðum tíma og var í The Pope of Greenwich Village, gríðarlega vel leikinni mynd, sérstaklega blómstrar hin gamalreynda Geraldine Page þar.

Í seinni tíð hefur sigið á ógæfuhliðina. Áður en botninum var náð átti hún stjörnuleik í hlutverki hinnar feimnu hárgreiðslukonu Annelle í kvennamyndinni Steel Magnolias þar sem saman kemur leikkvennafans þess tíma. Ennfremur var Daryl í essinu sínu sem Melanie, dóttir Gustafsons (í túlkun meistara Lemmons) í Grumpy Old Men, en þar áttu snillingarnir Lemmon og Matthau besta leik sinn saman á seinni árum. Framhaldsmynd var gerð skömmu síðar vegna vinsælda myndarinnar. En Daryl datt út af vinsældakortinu á þessum tíma og átti vægast sagt mögur ár.

Hún komst aftur á kortið þegar að Quentin Tarantino valdi hana fyrir nokkrum árum til að leika vákvendið Elle Driver í Kill Bill-myndunum, sem var eins og flestir muna með lepp yfir öðru auganu. Ekki beint árennileg. Það var vægast sagt ekki margt sem minnti þar á hafmeyjuna Madison forðum daga í Splash. Daryl átti líka notalegt gestahlutverk í þáttunum Frasier á þessum tíma og virðist hafa náð að rétta eitthvað úr kútnum. Virðist allavega enn fá hlutverk til að moða úr.

Daryl hefur þegar veitt þrjá laxa, svo að þetta verður væntanlega velheppnaður veiðitúr. En já, hún er víst orðin Íslandsvinur, er það ekki bara?

Hafmeyjan lokkaði til sín lax

Alþjóðlegur fjárfestingabanki opnar á Akureyri

Það er ánægjulegt að fjárfestingabankinn Saga Capital hafi hafið starfsemi hér á Akureyri. Ekki aðeins er þetta nyrsti fjárfestingabanki landsins heldur og vonandi upphaf á nýjum og skemmtilegum tíma hér á Akureyri. Það er ánægjulegt að menn hafi þann kraft og áhuga að byrja með svo metnaðarfullan bissness hér í heimsbænum Akureyri og skapi eitthvað nýtt og ferskt.

Það er sérstaklega ánægjulegt auðvitað að sjá gamla góða barnaskólann vakna til lífsins aftur, gamla skólann sem Hanna amma og hennar kynslóð nam sín gullnu fræði í og var lykilmenntastofnun hér um áraraðir. Þetta hús var því miður engan veginn jafn reisulegt hin seinni árin og það á að vera. Því hefur nú verið breytt og er nú miðstöð viðskipta og nýsköpunar. Yfir því gleðjumst við hinir sönnu Akureyringar.

Ég vil óska aðstandendum Saga Capital góðs gengis og vona að þeim muni ganga vel í sínum bransa, en forstjórinn, Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson, er gamall félagi úr ungliðapólitíkinni en hann var einn forvera minna sem formaður Varðar og var virkur í ungliðastarfinu hér fyrir rétt um tveim áratugum og í SUS, skömmu áður en ég gekk í flokkinn. Það er gott að hann komi aftur hingað og byggi svo metnaðarfullt fyrirtæki upp. Þetta er sannkallaður gleðidagur hér á Akureyri.

Nýr fjárfestingabanki opnaður á Akureyri

Deilt um ábyrgð á ferjuklúðri - hjólað í ráðherra

Það vakti mikla athygli í vikunni þegar að Ríkisendurskoðun hjólaði í Árna M. Mathiesen, fjármálaráðherra, og gaf út hvassorða yfirlýsingu vegna ummæla hans um það mikla klúður sem opinberast hefur vegna Grímseyjarferjunnar. Ég man satt best að segja ekki eftir að Rendi hafi hjólað svo harkalega í ráðherra áður, það er þá allavega orðið óralangt síðan. Það var bara gefið trukkinn í þrusubotn. Það leikur enginn vafi á því að þetta er hitamál og það er eins og ég hef áður sagt mikilvægt að einhver taki á því fulla ábyrgð.

Það er auðvitað ekki hægt annað en að líta til fjármála- og samgönguráðherra þessa tíma. Mér finnst það óhugsandi annað en að einhver vitneskja hafi verið í ráðuneytunum með hversu alvarleg staða þessa máls var. Mér finnst það ekki trúverðugt að svo massív framúrkeyrsla og klúður hafi farið framhjá ráðherrum sem eiga að vera starfi sínu vaxnir. Eftir því sem ég heyrði um daginn er talað um að kostnaður við ferjuna fari yfir 600 milljónir og heildarkostnaður því orðinn meiri en ef keypt hefði verið ný ferja handa Grímseyingum. Svo að ekki verður litið framhjá því að um stórhneyksli er að ræða.

Sturla Böðvarsson, forseti Alþingis og fyrrum samgönguráðherra, er í því erfiða hlutverki að Ríkisendurskoðun heyrir undir Alþingi og því á hann erfitt um vik að mörgu leyti með að tjá sig. Hann sendi þó frá sér yfirlýsingu um daginn sem ég gat ekki túlkað öðruvísi en sem óskiljanlega að mörgu leyti. Það var margt sem kallaði á enn frekari spurningar eftir hana. Það er vísað í margar áttir í þessu máli. Hlægilegast fannst mér þegar að Kristján L. Möller, samgönguráðherra, vísaði boltanum í upphafi til skipaverkfræðingsins eins og hann ætti að vera einhver fallkandídat í þessu máli. Endemis klúður - það var fyrsta hugsun mín þegar að það heyrðist frá ráðherranum sem var fjarri því sannfærandi.

Það þarf engan sérfræðing til að sjá að staða ráðherranna tveggja á þessum tíma er erfið. Staða Sturlu er sérstaklega erfið. Ekki aðeins heyrir Ríkisendurskoðun undir þingið heldur líka fjárveitingavaldið, sem gengið var framhjá með áberandi hætti í þessu máli. Svo að þunginn á honum er síst minni nú en áður í ljósi þess að hann er hættur sem ráðherra málaflokksins. Heilt yfir finnst mér að það verði einhver að taka ábyrgð vegna málsins. Það þarf að leiða alla þætti málsins í ljós. Hversvegna þetta tiltekna skip var keypt og svona mætti lengi telja. Spurningarnar eru eiginlega óteljandi margar við fyrstu sýn.

Sagan mun eflaust dæma málefni nýju Grímseyjarferjunnar sem mjög stórt pólitískt hneykslismál. Það verður fróðlegt að sjá hvort að það verði líka þekkt sem mál sem leiddi til þess að pólitískt kjörnir fulltrúar tóku fulla ábyrgð á klúðrinu.

Volgi borgarstjórinn talar sig frá vínkælinum

Það er svolítið kostulegt að sjá hvernig að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, borgarstjóri, er nú byrjaður að reyna að tala sig frá vandræðaganginum sem fylgdi kælinum í vínbúðinni í Austurstræti, sem hann vildi að yrði fjarlægður. Hann segir nú það vera sér að meinalausu að hann verði settur á sinn stað og í samband. Sennilega eru pólitískir ráðgjafar borgarstjórans farnir að átta sig á því að þetta mál er í alla staði hið vandræðalegasta fyrir mann sem vill kenna sig við leiðtogastöðu í hægriflokki.

Borgarstjórinn í Reykjavík segir nú kælinn vera algjört aukaatriði málsins. Hvers vegna fór hann þá fram á að hann yrði fjarlægður og gekk skrefið lengra með því að krefjast líka að bjór yrði ekki seldur í stykkjatali. Nú er búið að snúa við blaðinu, það er leitað af eftiráskýringum til að koma sér út úr klúðrinu. Þeir eru ekki margir sem leggja í það að verja talanda borgarstjórans og það sem hann kom með upphaflega. Hann er auðvitað bara orðinn algjört aðhlátursefni eins og nakti keisarinn í gamla góða ævintýrinu. Þetta er svona týpískur vandræðagangur, sem vekur enn meiri athygli en ella vegna þess að um er að ræða kjörinn sveitarstjórnarfulltrúa í vel á þriðja áratug og formann sambands sveitarfélaga í hartnær tvo áratugi.

Þetta mál er allt hið kostulegasta. Það að láta sér detta í hug að einn kælir í vínbúð leiki lykilhlutverk í drykkjuvenjum þeirra sem koma til að kaupa sér léttar veigar er eiginlega hlægilegt í besta falli sagt. Eða hvort bjór sé seldur í stykkjatali. Þetta mál með kælinn hefur hinsvegar opnað á margar spurningar um stjórnmálamanninn Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson og hvar hann sé staddur á sinni pólitísku vegferð. Í svo miklu klúðri er skiljanlegt að reynt sé að bakka en spurningin er hvort að það sé ekki orðið of seint. Hvort borgarstjórinn sé ekki orðinn of pólitískt volgur til að slá í gegn.

Það er mikið verkefni að vera borgarstjóri. Þar skiptir máli að láta til sín taka og vinna vel. Geirs Hallgrímssonar var minnst fyrir að malbika Reykjavík, Davíðs Oddssonar verður minnst fyrir framkvæmdasemi á mörgum sviðum á valdastóli og Gunnars Thoroddsens fyrir að byggja upp borgarhverfin með myndarbrag. Svona mætti lengi telja. Það verða grátleg örlög fyrir gamla góða Villa ef hans verður minnst fyrir að slökkva á vínkælinum og halda að bjórdrykkja landsmanna standi og falli með því hvort bjórinn sé seldur kaldur.

Ekki er þetta vegleg hægristefna í verki hjá gamalreyndum en þó volgum sveitarstjórnarmanni, segi ég og skrifa.

Borgarstjóri: Mín vegna má setja kælinn upp aftur

Níðingsverk á Selfossi

Það hefur verið sláandi undanfarna daga að heyra lýsingar af atburðarásinni sem átti sér stað þegar að þvagsýni var tekið gegn vilja konu með þvaglegg á Selfossi nýlega. Mér finnst þetta ekki geðslegur verknaður og finnst satt best að segja með ólíkindum að nokkur leggi sig fram um að verja svona verklag, sem er í senn grimmilegt og ómannúðlegt. Þetta er ekki fjarri því að teljast níðingsverk að mínu mati. Nú er ljóst að konan var beitt ofbeldi. Heilt yfir hefur þetta mál vakið sterk viðbrögð sem er eðlilegt, en eftir stendur hversu harkalega var gengið fram.

Það er vissulega alltaf vert að hugleiða hversu langt á að ganga í svona tilfellum. Eins og lýsingar hafa verið af málinu á Selfossi finnst mér að óvenjulangt hafi verið gengið. Tek ég undir með formanni Læknafélagsins að lykilatriði er nú að setja verði starfsreglur í þessum efnum, til að taka á tilfellum af þessu tagi. Heilt yfir er þetta mjög harkalegt inngrip og ekki beint geðslegt að ímynda sér aðferðirnar sem notaðar hafa verið.

Konan beitt ofbeldi

Gamanið kárnar hjá grínleikara í Svíaríki

Bill Murray hefur alltaf verið einn af mínum uppáhaldsgrínleikurum. Klikkar sjaldan allavega húmorískir taktar hans. Það var svolítið skondið að lesa þessa annars háalvarlegu frétt um ófarir hans í Svíaríki, þar sem gamanið kárnaði heldur betur, keyrði fullur á óþekktum bíl og vildi ekki blása í mælitækin. Þetta er svolítið mikið líkt Bill Murray. Hann hefur aldrei fetað troðnar slóðir og eiginlega þekktur fyrir skondna takta og stjörnustæla í bland við svolítið sérlundaðan karakter. Hann er einn af gamanleikurunum sem þykir mjög spes í skapi allavega utan leiktilverunnar.

Persónulega finnst mér besta kvikmyndahlutverk Murrays vera túlkun hans á Bob Harris í Lost in Translation. Held að þetta sé einmitt sá karakter í túlkun sem er næst honum sjálfum. Hann hefði sennilega nælt sér í óskarinn fyrir þetta hlutverk ef ekki hefði verið fyrir í hópi tilnefndra sjálfur Sean Penn, sem fór á kostum í Mystic River, en tapað verðlaununum svo mörgum sinnum að grátlegt þótti, t.d. sem dauðadæmdi fanginn í Dead Man Walking, einhverfi faðirinn í I am Sam og bóheminn í Sweet and Lowdown. Murray gat ekki leynt vonbrigðum sínum með að fá ekki verðlaunin á sínum tíma og setti upp skeifuna yfir þakkarræðu Penns. Báðir voru utangarðsmenn hjá akademíunni en aðeins annar gat fengið heiðurinn.

Sú mynd með Murray sem ég hef samt alltaf hlegið mest yfir er What About Bob sem var gerð fyrir um tveim áratugum. Er þar sem gjörsamlega óþolandi tilfelli sem eltir sálfræðinginn sinn í sólarfríið og hleypir heldur betur lífi í það og fokkar upp friðsælli tilveru hans í fríi sem skipulagt var sem notalegt en endar sem ígildi helvíti á jörðu. Gjörsamlega frábær mynd. Finnst hann líka alltaf góður sem Jeff, besti trúnaðarvinur leikarans Michaels (í túlkun Dustins Hoffmans) sem fær hvergi vinnu sem leikari og endar sem femínistakella í sápuóperu og slær eftirminnilega í gegn, í Tootsie og allir sem sjá hina frábæru Caddyshack gleyma ekki Murray í hlutverki Carls.

Bill Murray hefur verið lýst sem sérvitrum gamanleikara. Það er æði oft segin saga með helstu gamanleikara bransans að þeir eru fyndnastir út í frá en hundleiðinlegir inn á við, semsagt í prívatlífinu. Setja semsagt upp grímu gamansemi í bransanum. Besta tilfellið hvað þetta varðar er sennilega Peter Sellers sem aldrei fékkst til að ræða líf sitt án þess að fara í einhvern karakter og hlæja út og inn að öllu saman en þjáðist innan frá mjög og var eiginlega lokaður í skel gamanleikarans sem varð að brosa og hlæja að öllu. Svona er víst Steve Martin líka og fleiri mætir menn, sumir segja að Robin Williams sé með eina risastóra grímu yfir sér.

Bill er einn leikaranna sem minnst verður fyrir gamanleik undanfarna áratugi, einn þeirra bestu. Vonandi kemst hann heilu og höldnu frá veseninu í Svíaríki.

Bill Murray gripinn drukkinn á golfbíl

Kælirinn tekinn úr sambandi í Austurstrætinu

Þau þáttaskil hafa nú átt sér stað í áfengismálum landsmanna að kælinum í vínbúðinni í Austurstrætinu hefur verið kippt úr sambandi. Með þessu ætti víst að teljast nokkuð líklegt að helstu vandamálin í miðbæ Reykjavíkur hafi verið leyst og framundan syngjandi sæla í breyttum heimi. Nú geta þeir sem fara í búðina aðeins keypt sér volgan bjór en ekki lifað við þann óþarfa munað að fá sér einn kaldan á hábjörtum degi. Þeir geta þó enn keypt sér bjór í stykkjatali í óþökk borgarstjórans í Reykjavík á grundvelli jafnræðisreglu.

Nei, að öllu gamni slepptu, þetta er allt frekar kostulegt eins og ég benti á hér á síðunni á mánudag. Finnst eiginlega að borgarstjórinn í Reykjavík ætti að fara að fá sér aðra pólitíska ráðgjafa og reyna að bæta stöðu sína eftir þetta ótrúlega klúður sem þetta mál allt hefur verið fyrir hann. Hversu gott telst það PR að standa að því að tala gegn köldum bjór sérstaklega og það að fólk geti keypt hann í stykkjatali? Heldur borgarstjórinn í Reykjavík virkilega að þeim sem langar virkilega í bjór verði fráhverfari að kaupa hann því að hann sé ekki til kældur?

Þetta mál er allt hið hlægilegasta að vissu marki og undarlegt að öðru leyti. Borgarstjórinn í Reykjavík sem vill volgan bjór og hætta að selja hann í stykkjatali og myndi ekki gráta lokun áfengisbúðarinnar í miðbænum telst vera leiðtogi hægriflokks í borgarstjórn Reykjavíkur. Hvar er eiginlega hægrimennskan í þessu blaðri hans? Hversu gott ætli að honum hafi eiginlega þótt þetta PR sitt?

Kælirinn fjarlægður úr vínbúðinni í Austurstræti

Eru Stuðmenn búnir að vera?

Um fátt hefur verið meira rætt undanfarna daga en frammistöðu Stuðmanna á afmælistónleikum Kaupþings. Þeir áttu væntanlega að vera hið öfluga lokaatriði en þeir féllu mjög í skuggann af öðrum atriðum og þóttu koma með nýjungar í spilamennsku sinni sem féllu ekki í kramið. Þar komu þeir saman með athyglisverða tilraunamennsku, þ.e.a.s. sem band án gítarleikara og undirstaðan voru þrjú hljómborð og trommur.

Það er greinilegt að margir velta því fyrir sér hvort komið sé að endalokum á löngum og um margt farsælum ferli Stuðmanna, sem hefur verið starfandi með mannabreytingum allt frá árinu 1975 eða frá því að Sumar á Sýrlandi, sem var mikil tímamótaplata, kom út. Það leikur enginn vafi á því að brotthvarf Ragnhildar Gísladóttur úr Stuðmönnum árið 2005 breytti hljómsveitinni mikið og nú nýlega hefur Þórður Árnason, gítarleikari hljómsveitarinnar, yfirgefið skipið og horft í aðrar áttir. Það er því kominn losarabragur á Stuðmenn.

Það er óumdeilanlegt að lokaatriðið á tónleikunum sem áttu að vera hápunktur urðu það ekki. Hápunkturinn var atriði Bubba Morthens, þá var mesta stemmningin og allir tóku undir, og Todmobile, þar sem mikill kraftur var á sviðinu. Stuðmenn féllu í skuggann og komið var með nýjungar sem lofuðu hreinlega ekki góðu. Þeir voru að mínu mati sem skuggi hjá sjón þó vissulega sé Egill Ólafsson alltaf góður söngvari. Undirspilið var ekki til að hrópa húrra fyrir og atriðið féll að verulegu leyti. Auk þess var lagavalið engan veginn nógu gott og hefði sveitin átt að einblína frekar á þekktari lög sín einvörðungu.

Bæði voru Stuðmenn án söngkonu, en ég held að Birgitta Haukdal hafi verið með þeim sem söngkona um nokkuð skeið, og gítarleikara. Reyndar er orðið nokkuð langt síðan að ég hef farið á ball með þeim og brá svolítið við þetta atriði. Undirspilið féll og sumt annað klikkaði líka. Eftir stóð vissulega reynt band en það bar það eiginlega ekki með sér. Sem lokaatriði olli þetta sárlegum vonbrigðum og ég held að fleiri en ég séu hálffúlir vegna þess sem þarna var kynnt, nýjungar sem ég tel að feli eiginlega frekar í sér dauða sveitarinnar en margt annað.

Það er von að spurt sé: eru Stuðmenn búnir að vera? Var þetta svanasöngurinn? Framtíð Stuðmanna hlýtur að teljast stórt spurningamerki.

Þess má geta að til hliðar við Egil Ólafsson á myndinni með færslunni eru Ragnhildur og Þórður, sem bæði hafa nú hætt í Stuðmönnum.

Sambandsþyngsli í kastljósi fjölmiðla í Hollywood

Það líður varla sá dagur að sögur berist af ástarsamböndum leikara í Hollywood, sambandsvandræðum og eða hjónaskilnuðum þar. Það hefur lengi verið svo að ástarblossinn kviknar og slökknar á víxl í kvikmyndaborginni Los Angeles og ófáar eru sögurnar af því öllu. Það eru þó fá sambönd sem þola til lengdar þunga frægðarinnar og þau eru mun fleiri samböndin sem hafa slitnað í kastljósi fjölmiðlanna rétt eins og þau hófust þannig.

Held að það ástarsamband Hollywood sem hafi lifað einna lengst í gegnum ólgusjói fjölmiðlaathyglinnar sé samband leikaranna Paul Newman og Joanne Woodward. Þau kynntust fyrir hálfri öld við gerð kvikmyndarinnar The Long Hot Summer, sem er nú til dags helst minnst fyrir ástarblossann sem kviknaði milli aðalleikaranna frekar en frábærleika sinn. Þau giftust árið 1958, nokkrum vikum áður en Joanne hlaut óskarinn fyrir fræga og margflókna túlkun sína á Eve White í The Three Faces of Eve.

Paul Newman telst einn þekktasti leikari sinnar kynslóðar. Hann varð þó að bíða í þrjá áratugi lengur en eiginkona sín eftir óskarnum, en hann vann óskarinn seint og um síðir fyrir túlkun sína á Eddie Felson í framhaldsmynd The Hustler, The Color of Money, árið 1987, hafandi tapað sjö sinnum í röð áður. Á sömu hátíð fékk hann ennfremur heiðursóskarinn og fékk mannúðarverðlaun akademíunnar innan við áratug síðar, en verk hans á þeim vettvangi hafa verið fræg. Eins og flestum er væntanlega kunnugt hefur hann gefið stærsta hluta ágóðans fyrir matvæli í sínu nafni til mannúðarmála.

Það hefur jafnan verið sagt að Joanne Woodward hafi fórnað leikferli sínum fyrir sambúðina með Paul Newman. Hún var talin sterk leikkona á sínum tíma, hélt áfram leik en fórnaði mjög miklu fyrir heimili sitt og fjölskyldulíf. Hún lék í nokkrum stórmyndum eftir 1960 en hefur haldið sig til hlés síðustu árin. Hún lék á móti eiginmanni sínum í fjölda góðra mynda þó sennilega sé samleikur þeirra í Mr. and Mrs. Bridge fyrir tæpum tveim áratugum eftirminnilegastur að mínu mati. Fyrir þá mynd fékk Woodward óskarsverðlaunatilnefningu en tapaði fyrir Kathy Bates sem átti rafmagnaðan stórleik í Misery.

En það hafa ekki öll sambönd verið jafnfarsælt og það sem Newman og Woodward byggðu upp. Flestir muna eftir fjölmiðlavænu sambandi Tom Cruise og Nicole Kidman sem flestir töldu skothelt í gegn. Það sprakk í loft upp með hvössum fjölmiðlayfirlýsingum árið 2001, ári eftir að þau brostu í gegnum tárin saman þegar að Tom Cruise tapaði óskarnum enn eina ferðina, þá fyrir Sir Michael Caine. Síðan hefur Nicole Kidman orðið mun sterkari leikkona en Tom Cruise sem hefur sigið nokkuð, en Kidman tókst fyrir nokkrum árum að vinna óskarinn, sem var markmið Cruise með mjög áberandi hætti.

Svo er auðvitað samband Ethan Hawke og Umu Thurman sem getið er í meðfylgjandi frétt. Það hélst saman mjög lengi vegna þess að þau sinntu saman heimilinu og héldu saman hópinn, fóru saman á tökustaði og voru eitt. Það sprakk þó að lokum vegna ytri fjölmiðlaþunga og framavona beggja. Lítill vafi leikur þó á því að Uma Thurman var sterkari leikarinn í sambandinu og Hawke vildi ekki fórna sér fyrir þann feril. Sama gerðist hjá Reese Witherspoon og Ryan Phillippe fyrir nokkrum mánuðum, þó framhjáhald hafi vissulega spilað inn í. Eftir að Witherspoon fékk óskarinn féll Phillippe endanlega í skugga hennar.

Veröldin í þessum bransa athygli og stjörnuglampa er oft skondin. En það er þó sammerkt með mörgum þar að samböndin sem verða til vilja oft deyja í sama glampa. Það er kannski ekki undarlegt þegar að sambandið endar sem átakapóll um athygli og hvort fái stærri skerf af glampanum sem í spilinu er.

Framinn varð hjónabandinu að falli

Prestar vilja staðfesta samvist samkynhneigðra

Ég verð að viðurkenna að það kemur mér nokkuð á óvart hversu afgerandi prestar virðast styðja að veita heimild til að staðfesta samvist samkynhneigðra. Niðurstaða þessarar skoðanakönnunar hlýtur að teljast afgerandi, enda 2/3 presta skv. henni hlynntir þessu. 

Tekist hefur verið á innan þjóðkirkjunnar um þessi mál árum saman, en eins og flestir vita var tillaga presta og guðfræðinga um að prestum yrði heimilað að annast hjónavígslu samkynhneigðra felld á prestastefnu á Húsavík í apríl.

Þessi niðurstaða segir sína sögu að mörgu leyti. Tímarnir virðast vera að breytast og þunginn í þá átt að horfa fram á veginn virðist ekki síður vera kominn til sögunnar innan stofnana þjóðkirkjunnar en á öðrum stöðum. Það verður fróðlegt að sjá hver staða málsins verður á næstunni.

Eins og sást á prestastefnu í vor var til staðar blokk innan þjóðkirkjunnar sem vildi fara alla leið. Þessi könnun sýnir að þessi skoðun er almennari innan kirkjunnar en mörgum hefði sennilega órað fyrir.

Meirihluti presta hlynntur heimild til að staðfesta samvist

Natascha og Stockholm syndrome

Það hefur ekki farið framhjá neinum að austurríska stúlkan Natascha Kampusch, sem haldið var fanginni í um áratug var illa haldin af Stockholm syndrome er yfir lauk. Eftir prísundina vorkenndi hún allra mest þeim sem hafði rænt henni og haldið henni fanginni. Fyrir þá sem ekki vita á nafngiftin fyrirmynd sína í bankaráninu í Kreditbanken í Stokkhólmi í ágúst 1973. Þar héldu bankaræningjar fjölda fólks sem gíslum sínum í fimm daga.

Að bankaráninu loknu snerust gíslarnir til varnar fyrir þá sem héldu þeim föngnum og höfðu gjörsamlega verið heilaþvegnir. Alla tíð síðan hefur nafngiftin yfir tilfelli af þessum toga verið kennd við ránið athyglisverða í Stokkhólmi. Það má svo sannarlega fullyrða að fyrst að hægt sé að heilaþvo fólk í gíslingu eftir fimm daga yfirráð sé staðan enn verri þegar að fimm ár eru liðin. Það sást vel fyrr á þessu ári er Shawn Hornbeck slapp úr áralangri prísund Michael Devlin.

Natascha Kampusch var svo þungt haldin af Stokkhólms-heilkenninu að hún syrgði manninn sem hélt henni í tæpan áratug sem gísl sínum er hún vissi að hann hefði fyrirfarið sér. Hún reyndar stakk hann af en hún hafði greinilega lifað sama lífi og Shawn Hornbeck í langan tíma. Hún var undir stjórn viðkomandi og heilaþvegin af drottnun hans. Þetta eru skelfileg örlög og sennilega eitt frægasta umhugsunarefni sálfræðinnar. Drottnun af þessu tagi er skelfileg og umhugsunarverð að öllu leyti.

Eitt frægasta fórnarlamb Stokkhólms heilkennisins er auðjöfraerfinginn Patty Hearst. Henni var rænt og haldið sem gísl í þónokkurn tíma. Hún varð svo heilaþvegin að hún gekk til liðs við þá sem rændu henni og var þátttakandi í ráni með þeim. Sorgleg örlög.

Natascha Kampusch segist vorkenna þeim sem hélt henni fanginni

Bæjarstjórn Akureyrar enn í sumarleyfi

Bæjarmálin á Akureyri eru greinilega enn í sumarleyfi. Ég heyrði í dag að ágústfundi bæjarstjórnar Akureyrar, sem átti að fara fram á morgun, hefði verið aflýst af Kristjáni Þór Júlíussyni, alþingismanni og forseta bæjarstjórnar, þar sem engin fundarefni hefðu verið til staðar. Júlífundur var haldinn og var áætlaður fundur á morgun, en aðeins eru tveir fundir skipulagðir í þessum mánuðum. Það er því greinilega rólegt yfir öllu hér.

Vekur þetta vissulega athygli í þessu stóra sveitarfélagi. Fyrir þrem árum var hið sama upp á teningnum, að sumarfundi væri aflýst, og þá ritaði Jón Ingi Cæsarsson, núv. varabæjarfulltrúi og formaður Samfylkingarinnar hér í bæ, á vef flokksins gegn því og sagði: "Það virðist sem hið nýja andlýðræðislega fyrirkomulag meirihlutans sé að létta bæjarfulltrúum, kjörnum fulltrúum Akureyringa, lífið léttara hvað varðar bæjarstjórnafundi." Síðar segir: "Kannski eiga sum vandamál rætur að rekja til þessa tímabils doða og aðgerðaleysis. Mörg mál mega og geta beðið en er það gott að láta alla stjórnsýslu liggja í dvala vikum og jafnvel mánuðum saman?".

Þetta eru umhugsunarverð orð þykir mér innan úr Samfylkingunni þessar síðustu sumarvikurnar og þau fá nýja merkingu með Samfylkingunni í meirihluta. Annars hefði mér ekki fundist óeðlilegt að bæjarstjórn hefði rætt mál sem var í kastljósi fjölmiðla undanfarnar vikur, sjálf tjaldsvæðamálin, þar sem 23 ára aldurstakmark var sett á. Í fréttum um verslunarmannahelgina kom fram að ákvörðunin nyti ekki stuðnings meirihluta bæjarstjórnar, sem vakti athygli vegna þess að ákvörðunin var tekin af bæjarstjóranum sjálfum.

Það verður fróðlegt að sjá hvaða mál meirihluti Sjálfstæðisflokks og Samfylkingarinnar leggi áherslu á í vetur eftir þetta góða sumarfrí þessar vikurnar.

Frábært grillsumar

Það er ekki hægt að segja annað en að sumarið hafi verið frábært. Veðrið hefur verið eins og best verður eiginlega á kosið. Lítið sem ekkert hefur eiginlega rignt. Það eru eflaust ekki allir ánægðir með það, sérstaklega bændur, en heilt yfir held ég að flestir séu sælir. Það er fátt betra á fögrum sumardegi en að grilla og það hefur svo sannarlega verið gert oft hér í sumar.

Í gær smakkaði ég grillað hreindýrakjöt. Hafði aldrei prófað það áður með þeim hætti. Það var algjörlega frábært og kom mjög vel út. Það er alltaf gott að prófa eitthvað nýtt. Hinsvegar hefur það verið fínt síðdegis að taka þann valkostinn að grilla hamborgara eða pylsur eða fá sér grillað lamba- eða svínakjöt. Þetta klikkar aldrei og er notaleg og góð eldamennska. Skemmtileg tilbreyting frá öðru.

Það kemur ekki að óvörum að á svo góðu sumri sé metsala á kjöti á grillið. Mér skilst að metsala hafi verið víða. Til dæmis heyrði ég fréttir af því um daginn að allt grillkjöt hefði selst upp hjá Norðlenska og gósentíð hefur væntanlega verið þar eins og annarsstaðar í sumar. Þetta er enda besti valkosturinn á fögru sumarkvöldi og eðlilegt að gott sumar þýði um leið gott grillsumar.

Segja nýliðinn júlí besta grillmánuð Íslandssögunnar

Forræðishyggja borgarstjórans í Reykjavík

Það er ekki hægt annað en undrast þær kostulegu yfirlýsingar sem komið hafa frá Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni, borgarstjóra, um vínbúðina í Austurstræti síðustu daga. Er ég algjörlega ósammála borgarstjóranum og satt best að segja hugleiði í hvaða pólitíska átt hann er að feta með því að tjá sig opinberlega með þessum hætti. Er þetta virkilega skoðun Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík? Er leiðtogi flokksins í borginni að tala máli allra sem honum fylgja í borgarstjórninni? Það væri ekki fráleitt að kanna það.

Persónulega finnst mér það ansi ódýrt og eiginlega lélegt að ætla að hengja eitthvað "ástand" í miðborginni á vínbúð sem opin er hluta dags en er ekki beint galopin á háannatíma helgarnætur þegar að fólk skemmtir sér. Það hefur einhvernveginn aldrei fallið vel í geð hjá mér að taka upp forræðishyggju með einum eða öðrum hætti. Það er móðgun við allt hugsandi fólk að setja fram jafnmikið rugl og borgarstjórinn hefur sett fram í þessu máli. Það er einu sinni svo að vilji fólk detta í það og skemmta sér verður það sér úti um vín og lætur ekki boð og bönn stjórna sér.

Þegar að ég heyrði fyrst af ummælum borgarstjórans þurfti ég eiginlega virkilega að leita á dagatalinu í tölvunni minni hvort að það væri ekki örugglega ágúst 2007 en ekki ágúst 1987 fyrir bjórbannið. Þvílík finnst mér vitleysan. Það er eins og vinstri grænn forræðishyggjupési sé borgarstjóri í Reykjavík. Skil ekki alveg ummæli Vilhjálms Þ. sé litið á að þetta er leiðtogi hægriflokks í borgarstjórn Reykjavíkur á árinu 2007. Ef þetta er virkilega pólitíkin sem Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson boðar er von að spurt sé fyrir hvað hann standi í stjórnmálum.

Vill vínbúðina burt

Metnaðarfull innlend dagskrá í vetur

Það er óhætt að segja að það stefni í metnaðarfulla innlenda dagskrárgerð hjá Ríkissjónvarpinu í vetur. Þórhallur Gunnarsson, yfirmaður Sjónvarpsins, hefur kynnt vetrardagskrá sem virðist með því besta sem sést hefur hérlendis, altént stefnir í nýja tíma hjá ríkisrisanum. Lengi hefur verið talað um að metnaðarleysi hafi einkennt vetrardagskrá Sjónvarpsins en það eru litlar líkur á að það heyrist nú, þar sem stefnir í innlent efni við hæfi flestra.

Í Morgunblaðinu í dag er farið yfir hvað sé framundan og greinilegt að þeir sem vilja njóta skammdegiskvölds við sjónvarpið verða ekki sviknir. Virðist einvalalið vera við stjórnvölinn á öllum póstum og þættirnir fjölbreyttir. Silfur Egils er auðvitað að fara yfir til Ríkissjónvarpsins frá og með þingbyrjun og Egill Helgason mun stýra nýjum bókmenntaþætti. Nýr lista- og menningarþáttur undir stjórn Þorsteins J. hefst bráðlega, spurningakeppni verður um allt land á milli sveitarfélaganna, veglegur laugardagsþáttur með Eurovision-brag og leiknar sjónvarpsþáttaseríur.

Það sem verður mest spennandi að sjá er hvort að endursýna eigi meira af gömlu efni. Það er öllum ljóst að Sjónvarpið á veglegt safn af úrvalsefni og væri ekki verra að fá að sjá eitthvað af því, t.d. gömul leikrit, viðtöl og skemmtiþætti. Það er öllum ljóst að lykilatriði þess að ríkið reki sjónvarp sé hvort að þar sé innlend dagskrárgerð og innlent efni af ýmsu tagi áberandi. Það virðist vera að með vetrardagskrá Sjónvarpsins sé ný stefna mörkuð og afgerandi meira af innlendu efni. Það er því verið virkilega að marka það mun frekar sem sjónvarp allra landsmanna með því.

Persónulega hlakkar mér mjög til að sjá bókmenntaþátt Egils Helgasonar. Það er þörf á svona þætti og mikilvægt að hlúa vel að bókmenntaumfjöllun og væntanlega verður þetta áhugaverður þáttur með góðum bókapælingum af ýmsu tagi. Það verður fróðlegt að sjá Silfur Egils á nýjum vettvangi og ekki síður nýjan lista- og menningarþátt. Ætla rétt að vona að þar fáum við vandaða kvikmyndaumfjöllun, en hún hefur verið af einum of skornum skammti undanfarin ár.

Fyrst og fremst virðist spennandi vetur framundan og áhugavert að sjá hversu vel einkareknu stöðvunum gangi að keppa við ríkisrekna risann sem virðist hafa nóg af peningum til að stokka upp sín mál og gera vandaða dagskrá.

Innlend dagskrárgerð efld

FH-ingar verjast naumlega ósigri gegn HK

Það er óhætt að segja að tæpt hafi staðið hjá FH-ingum í kvöld þegar að þeir mættu nýliðum HK í úrvalsdeildinni í leik í Kópavogi. Undir lokin vofði ósigur yfir Íslandsmeisturunum en Tryggvi Guðmundsson bjargaði þeim á uppbótartíma með því að jafna metin. Það hlýtur að vera gremja hjá Hafnfirðingum með leikinn, bæði að munurinn minnki á toppi deildarinnar og eins yfir því að þeir hafi staðið svo nærri ósigri í Kópavogi. HK lagði KR-inga fyrr í sumar á heimavelli. Þessi úrslit vekja varla síður athygli.

Fyrirfram taldi ég hreint út sagt að það yrði HK sem myndi falla lóðbeint niður aftur, í flýti litið á liðin. En það er enginn fallbragur á Kópavogsmönnum eftir þennan leik sýnist manni og þeir hafa væntanlega verið farnir að telja undir lokin að meistararnir yrðu teknir í gegn. Það hefði svo sannarlega verið saga til næsta bæjar hefði maður haldið. En svo fór ekki. Heilt yfir sýnir þetta vel að enginn leikur er sigraður fyrr en hann er búinn og líka að jafnvel er ekkert öruggt fyrir meistara.

Get ekki betur séð en að spenna sé á botni og toppi deildarinnar. KR og Fram berjast á botninum eins og er og á toppinum lifnar yfir vegna úrslita kvöldsins. Valur er enn í slagnum um meistaratitilinn og ekkert öruggt enn. Það er vonandi að þessi spenna haldist lengur og alvöru barátta verði um fallsætið og ekki síður auðvitað bikarinn sjálfan.

Tryggvi tryggði FH stig gegn nýliðum HK

Stormasamt ár að baki hjá Framsóknarflokknum

Ár er í dag liðið frá því að Halldór Ásgrímsson lét af formennsku í Framsóknarflokknum og yfirgaf hið pólitíska svið eftir litríkan feril sem í raun lauk með sögulegri afsögn af forsætisráðherrastóli á dramatískum blaðamannafundi á Þingvöllum nokkrum vikum áður. Óhætt er að segja að þetta hafi verið stormasamt ár hjá Framsóknarflokknum, enda hafa þrír formenn leitt starf flokksins á þessum tíma.

Framsóknarflokkurinn hefur í áratugi verið þekktur sem flokkur valdanna, enda hafði hann setið í ríkisstjórn nær samfellt frá árinu 1971 er hann missti völdin eftir alþingiskosningarnar í vor. Framsókn var aðeins utan stjórnar tvisvar á þessu 36 ára tímabili, er minnihlutastjórn Benedikts Gröndals sat 1979-1980 og Viðeyjarstjórn Davíðs Oddssonar 1991-1995. Framsóknarflokkurinn hefur í raun staðið á krossgötum allt frá því að tólf ára formannsferli Halldórs Ásgrímssonar lauk og horfist nú í augu við stjórnarandstöðuvist og verulega uppstokkun þó að fornir fulltrúar flokksins frá valdaferli Halldórs og Steingríms Hermannssonar innan flokksins leiði nú starf hans eftir kosningarnar.

Jón Sigurðsson, samvinnumaður par excellance, fórnaði seðlabankastjórastöðu, öruggu embætti á þægilegum stað, fyrir óvissu stjórnmálanna sumarið 2006. Hann varð ráðherra við brotthvarf Halldórs og fór svo fram til formennsku í flokknum og sigraði Siv Friðleifsdóttur í kosningu á flokksþingi fyrir ári, upp á dag. Öllum varð ljóst að hann tæki við risavöxnu verkefni er hann varð bæði ráðherra og flokksformaður - það reyndist óvinnandi verkefni er yfir lauk. Ósigri flokksins sem spáð hafði verið oft á síðasta kjörtímabili og glitti í eftir sveitarstjórnarkosningarnar varð ekki umflúinn. Jóni tókst ekki að leiða flokkinn til þeirrar stöðu að verjast miklu fylgistapi. Flokkurinn missti tæplega helming þingflokks síns á kjördag 12. maí sl.

Jón, sem var ráðherra utan þings þann tíma sem hann var flokksformaður, náði sjálfur ekki kjöri í alþingiskosningunum í Reykjavík norður, því kjördæmi þar sem Halldór Ásgrímsson náði kjöri við annan mann árið 2003, þó hart væri barist. Flokkurinn varð fyrir mesta áfalli sínu á höfuðborgarsvæðinu. Eftir kosningarnar 2003 hafði flokkurinn fjögur þingsæti í Reykjavíkurkjördæmunum og Kraganum. Hann missti þrjú þeirra í kosningunum 12. maí sl. Aðeins þingsæti Sivjar Friðleifsdóttur í Kraganum var varið. Framsóknarflokkurinn þurrkaðist út í Reykjavík, þar sem hann hafði haft þingsæti frá kjördæmabreytingunni árið 1959.

Staða Jóns var vonlaus eftir kosningar eftir að ljóst varð að tólf ára sögulegu samstarfi Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks væri lokið og Geir H. Haarde hóf viðræður við Samfylkinguna sem lauk með stjórnarmyndun. Jón stóð eftir sem formaður án pólitísks hlutverks út fyrir flokksstofnanir og án aðkomu að ræðustóli Alþingis. Hann sagði af sér formennsku daginn áður en hann lét af ráðherraembætti, 23. maí sl, og yfirgaf hið pólitíska svið eftir níu mánaða formannsferil, einn þann stysta í íslenskri stjórnmálasögu og svo sannarlega sögulega stuttan innan Framsóknarflokksins þar sem formenn hafa jafnan setið árum saman.

Eftir sat Guðni Ágústsson með pálmann í höndunum. Hann varð flokksformaður án kosningar, sem varaformaður við afsögn formanns, rétt eins og Halldór Ásgrímsson þegar að Steingrímur Hermannsson varð seðlabankastjóri árið 1994. En ólíkt var hlutskipti þeirra, þó báðir horfðu fram á stjórnarandstöðuvist. Halldór hafði verið krónprins formanns árum saman og horfði fram á að komast í ríkisstjórn skömmu síðar og aukningu fylgis. Guðni tók við formennsku við það að missa völdin og ráðherrastól og horfðist í augu við pólitíska eyðimerkurgöngu eftir niðurlægjandi kosningaósigur. Það er því erfið staða sem blasir við nýjum formanni.

Guðna var ekki treyst fyrir formennsku af Halldóri sumarið 2006 og lagði hann og hópur stuðningsmanna hans lykkju á leið sína til að koma í veg fyrir kjör hans. Orðrétt sagði Guðni sjálfur í viðtali í vor, þar sem hann vék að pólitískum endalokum Halldórs og augljósum vinnubrögðum í þá átt að hann hætti með honum og þess sem tók við er hann ákvað að halda áfram: "Halldór taldi mig ekki þann réttborna arftaka sem Framsóknarflokkurinn ætti að fá. Ég veit ekki hvers vegna það var, hvort hann treysti mér ekki fyrir flokknum eða hvort andstaða mín við þessa Evrópusambandshugsun hans réði því."

Framsókn er enn einu sinni á krossgötum. Starf flokksins er leitt af Guðna og Valgerði Sverrisdóttur, sem kjörin var varaformaður í júnímánuði. Bæði hafa verið virk í forystu árum saman og hafa setið á þingi í tvo áratugi og voru ráðherrar í síðustu átta ár stjórnarsamstarfsins við Sjálfstæðisflokkinn. Ef marka má skoðanakannanir birtir ekki yfir flokknum og staða hans er verulega slæm. Það sést af pirrelsi forystumanna hans að þau eiga erfitt með að horfa fram á veginn í þessari vondu stöðu.

Það verður áhugavert að sjá hvað framtíðin ber í skauti sér fyrir þennan elsta starfandi stjórnmálaflokk landsins og forystu hans. Flestir horfa til þess hver muni taka við honum í fyllingu tímans. Það er öllum ljóst að brátt verður horft til næstu kynslóðar, þeirri sem líklegast er að geti fært flokknum nýtt líf, þ.e.a.s. ef hann þolir langa stjórnarandstöðuvist sem stefnir mjög í að verði hlutskipti flokksins næstu árin.

Aron Pálmi losnar úr prísundinni

Það er mikið gleðiefni að Aron Pálmi Ágústsson sé loksins laus úr prísund sinni. Mál hans hefur verið hrein sorgarsaga og ánægjulegt að hann geti nú haldið áfram að lifa lífinu eftir erfiðan áratug sem hefur einkennst af innilokun og erfiðleikum. Það hefur reyndar verið athyglisvert að fylgjast með kerfinu í Texas í nærmynd í þessu máli, en það að 13 ára gamall einstaklingur sé dæmdur í tíu ára refsivist er eiginlega illskiljanlegt.

Sá fyrir nokkrum árum viðtalsþátt fyrir Aron Pálma. Það má sannarlega segja að hann hafi farið á mis við margt vegna þessa dóms sem hefur eyðilagt mörg bestu ár hans og hlýtur að hafa haft lamandi áhrif á persónu hans eiginlega. Það var greinilegt af viðtalinu að Aron Pálmi leið mjög illa sem eðlilegt má teljast í þessari stöðu og það var mjög lærdómsríkt að sjá þetta viðtal og kynnast persónunni á bakvið Aron Pálma, sem svo mikið hefur verið í fréttum hér árum saman, í skugga þessa athyglisverða máls.

Brátt er Aron Pálmi sannarlega á heimleið. Hann ætlar sér að byggja nýtt líf handa sjálfum sér hér á Íslandi. Hann talar ekki íslensku og ætlar sér að læra málið. Það er vonandi að honum gangi vel á framtíðarbrautinni og muni eiga gott líf hérna heima á Íslandi. Það er gott að refsivistinni sé lokið og hann geti horft fram á bjartari tíma er þessum dimma kafla lýkur loksins.

Aron Pálmi frjáls maður

Frábærir tónleikar á Miklatúni

Ég hef verið að hlusta á tónleikana á Miklatúni á Rás 2 núna í kvöld. Þar er saman kominn mikill mannfjöldi og skemmtir sér vel. Virðist vera um að ræða fjölmennasta viðburð á Miklatúni til þessa, svæði sem hentar mjög vel til tónleika af þessu tagi, eins og sást á tónleikunum með Sigurrós fyrir ári sem voru stórtónlistarviðburður og vel úr garði gerðir.

Þetta er mikil tónlistarhelgi. Í gær voru góðir afmælistónleikar Kaupþings og tónleikar kvöldsins eru ekki mikið síðri, svo sannarlega. Það er langt síðan að tveir svo veglegir tónleikar eru á sömu helginni. Í þessum skrifuðu orðum er Mannakorn að fara á kostum við að flytja nokkur af sínum bestu lögum. Maggi Eiríks, Pálmi og Ellen virðast þar vera í sínu besta formi. Megas var alveg frábær áðan er hann tók sitt prógramm. Megas virðist sífellt verða betri með árunum en nýjasta platan hans, Frágangur, er algjörlega brilljant. Einfalt mál það.

Að auki voru Mínus, Ampop, Sprengjuhöllin, Eivör og Á móti sól í toppformi og aldrei klikkar heldur Pétur Ben, sem er með betri yngri tónlistarmönnunum í bransanum. Heilt yfir var þetta mögnuð tónlistarveisla og svo sannarlega frábært fyrir okkur sem erum ekki stödd í Reykjavík að geta þó fylgst með í gegnum útvarpið. Svo vonandi fáum við að sjá þessa tónlistarveislu í Sjónvarpinu fljótlega.

Mannhaf á miðborgarsvæðinu

Menningarleg stemmning í Reykjavík

Í dag eru 221 ár liðin frá því að Reykjavík fékk kaupstaðarréttindi og ellefu ár frá því að menningarnótt var haldin í fyrsta skipti í Reykjavík. Nú er komið að þessari árlegu og vel heppnuðu menningarveislu borgarbúa þetta árið. Ég hef lengi sagt að eitt af því besta sem R-listinn hafi gert á tólf ára valdaferli sínum hafi verið að byrja með menningarnóttina. Ég hef upplifað nokkrum sinnum menningarnótt og alltaf haft gaman af, en er nú samt heima þetta árið - mæti kannski næst!

Við Akureyringar höfum tekið upp sama sið og höldum menningarhátíðina Akureyrarvöku helgina á eftir því að Reykvíkingar fagna menningarnótt. Það hefur lífgað vel upp á bæjarbraginn hér eins og fyrir sunnan, enda er alltaf þörf á að hafa gaman af lífinu og njóta góðrar menningar í víðtæku formi. Þetta er því sama bæjarhátíðin hér og fyrir sunnan. Þetta er pottþétt uppskrift að gleði sem Reykvíkingar hafa samið og hún hefur virkað vel hér fyrir norðan líka.

Vona að allir hafi gaman á menningarnótt fyrir sunnan og njóti vel lífsins með sannkölluðum menningarbrag.

Gengur „virkilega vel“ á Menningarnótt